چرا آیین های شادی آورمان را فراموش کردیم؟؟

آیین های شادی آورمان : به احتمال زیاد شما هم شازده کوچولو نوشته اگزوپری را خوانده‌اید.
کتاب شازده کوچولو گفتگویی دارد که کمتر نقل می‌شود و در میان انواع جملات و پاراگراف‌های زیبای کتاب گم شده است.
آن هم جایی است که روباه، برای شازده کوچولو از اهمیت آیین می‌گوید. روباه توضیح می‌دهد که آیین چیزی فراموش شده است. آیین چیزی است که باعث می‌شود در میان همه روزهای یکسان خداوند، بعضی روزها با روزهای دیگر تفاوت داشته باشند.
آن هم جایی است که روباه، برای شازده کوچولو از اهمیت آیین می‌گوید. روباه توضیح می‌دهد که آیین چیزی فراموش شده است. آیین چیزی است که باعث می‌شود در میان همه روزهای یکسان خداوند، بعضی روزها با روزهای دیگر تفاوت داشته باشند.

روباه توضیح می‌دهد که پنجشنبه‌ها، شکارچیان من با دختران ده می‌رقصد و آیین شکار برگزار می‌کنند. این اتفاق خوبی است. چون من می‌دانم که روزهای پنجشنبه شکار نخواهم شد و می‌توانم آزادانه تا نزدیکی ده بروم. اگر این آیین نبود، پنجشنبه هیچ فرقی با چهارشنبه یا هر روز دیگر هفته نداشت.

آیین‌ها بر روی این کره خاکی، تقریباً قدمتی به اندازه انسان دارند. ما از نخستین روزهای حضورمان در دنیا، یاد گرفتیم که با برگزاری انواع آیین‌ها، چرخش زمان را بهتر درک کنیم و فرق یک روز را با روز دیگر بهتر بفهمیم. بتوانیم روند روزمره و تکراری زنده مانی را، به شکلی متفاوت و متنوع به نفع زندگانی به کار گیریم و پیوستگی زمان را در مقاطع خاصی بشکنیم.

البته کم نیستند کسانی که می‌گویند برگزاری آیین‌ها دل خوش می‌خواهد. حوصله می‌خواهد. وقت می‌خواهد. رفاه می‌خواد. اما شاید ماجرا کمی پیچیده‌تر باشد. جوامعی که خودشان را در میان روزمرگی گم می‌کنند و آیین‌های شادی و خوشحالی را به فراموشی می‌سپارند، غمگین و بی‌حوصله می‌شوند و به تدریج، انگیزه ماندن و تلاش کردن را از دست می‌دهند و نهایتاً اثرات این دلمردگی چنان در اقتصاد و صنعتشان دیده می‌شود که دل و دماغی برای برگزاری آیین‌هایشان باقی نمی‌ماند.

البته این صرفاً یک حدس است و قضاوت با شماست (البته در دلتان قضاوت کنید و برای ما ننویسید که صفحه بازاریاب برتر، سنگین نشود!).

منبع : سایت متمم
آدرس لینک : http://www.motamem.org/?p=9466