زبان بدن پاها

زبان بدن پاها 

رمز زبان بدن پاها : میلیون‌ها سال است که پا اولین اسباب حرکت و جابه‌جایی انسان‌هاست. همچنین پاهای ما نخستین اعضای بدن هستند که در مبارزه، پرش و ایستادن به منظور حفظ جان عکس‌العمل نشان می‌دهند. بخش لیمبیک برین (BRAIN LIMBIC) در مرکز سیستم پاسخ احساسی ما قرار دارد و وظیفه اصلی‌اش این است که بلافاصله به اطلاعات دریافتی از محیط پاسخ دهد. همانطور که می‌دانیم عکس‌العمل‌های احساسی به صورت ناخودآگاه صورت می‌گیرد. پیش از آن که ما بخواهیم هرگونه تصمیمی را به منظور مقابله با شرایط حساس به طور آگاهانه اتخاذ نماییم، پاهای ما به دستور لیمبیک برین، بسته به شرایط، شروع به دویدن کرده، به منظور دفاع ضربه‌ای زده و یا در جای خود ثابت می‌ایستند.

به این دلیل که در محیط‌های کسب و کار نوین تنش‌ها و استرس زیادی پیش روی ماست، هر زمان که با موردی برخورد کنیم که آن را خطرناک و ناپسند تشخیص دهیم، پاهای ما بلافاصله به آن شرایط پاسخ داده، ابتدا در جای خود ثابت می‌مانند سپس سعی می‌کنند از آن جا فاصله بگیرند و یا در نهایت اگر راه دیگری وجود نداشت، خود را برای مبارزه آماده می‌کنند.

“جو ناوارو” مدت 15 سال در قسمت تجزیه و تحلیل رفتاری پلیس فدرال آمریکا فعالیت می‌کرد. او اکنون مشغول تدریس زبان بدن به پوکر بازهای حرفه‌ای است. توصیه او چیست؟ “من به افراد توصیه می‌کنم به ترتیب به پاها، دست‌ها و صورت نگاه کنند این بخش‌ها، صادق‌ترین قسمت‌های بدن هستند.”

رمز زبان بدن پاهاپاهایی که دروغ گفتن بلد نیستندذ:

افراد در هنگام دروغ گفتن، حرکت پاهای خود را افزایش می‌دهند: پاها به دور هم می‌پیچند، تکان می‌خورند و جلو و عقب می‌روند. آنها خم و راست می‌شوند تا از فشار و گرفتگی رها شوند. همچنین پاها برای فرار از شرایط به صورت نمایشی ضربه می‌زنند یا می‌دوند.

مراقب باشید حجم کم این فصل شما را فریب ندهد. این فصل شامل مهم‌ترین و جالب‌ترین اطلاعات برای شماست.

شما قادر خواهید شد تنها با خواندن علائم پای افراد، اضطراب، انتظار، خوش‌آمدگویی، راندن از خود، علاقه‌مندی و … را تشخیص دهید.

افراد اگر بخواهند زبان بدن خود را کنترل کنند تنها به علائم صورت و دست و بازوی خود دقت می‌کنند. برای مثال سیاست‌مداران را فرض کنید؛ “ستاد انتخاباتی نامزد یک حزب، جلسه‌ای را به منظور معرفی و تبلیغ نامزد مورد نظر برگزار می‌کند”. ارتباطات غیرکلامی نقش بسیار مهمی را در این گونه جلسات ایفا می‌نماید. میزبانان جلسه پیش‌تر فرا گرفته‌اند که لبخند بزنند، ارتباط چشمی خوبی برقرار کنند و با دیگران محکم و به گرمی دست بدهند.

همچنین آنها در هنگام نشستن مایل به جلو می‌نشینند تا بیشتر با شنونده‌ها رابطه برقرار کنند.

اما در حالت کلی این افراد کمتر از “زبان بدن کمر به پایین” آموزش می‌بینند و به دلیل آنکه حالات پاها تمرین نشده هستند، خواندن حقیقت از این قسمت از بدن راحت‌تر صورت می‌گیرد. بنابراین حرفه‌ای‌ها پیش از این که صورت شخص مقابل را تحلیل کنند، ابتدا به پاها برای بیان نوع احساسات شخص، توجه بیشتری می‌کنند. ممکن است شما این را ندانید، اما به طور غریزی در تمام عمرتان به حرکات و حالات پاها عکس‌العمل نشان می‌دهید، مطالعات نشان می‌دهد، افراد بدون این که متوجه این ویژگی ذاتی خود شوند، از “خواندن حرکات پاها” می‌توانند راست یا دروغ شنیده‌ها را تنها با دیدن تمام بدن تشخیص دهند.

شک نکنید به همین دلیل است که بسیاری از تجار و مدیران حرفه‌ای این گونه راحت‌تر هستند که در هنگام مذاکره پشت یک میز بزرگ بنشینند.

 

امتحان کنید

از این پس هرگاه با شخصی جلسه‌ای داشتید و می‌خواستید او را بهتر ارزیابی کنید، او را از پشت میز کار یا میز کنفرانس بیرون بکشید. جایی بنشینید که بتوانید تمام بدن او را ببینید، مطمئن باشید به این طریق خواهید توانست علائم زیادی از حرکات پاهای او دریافت کنید، نشانه‌هایی که حتما به فهم شما از طرف مقابلتان کمک زیادی خواهد کرد.

 

پاهای خوشحال:

پاهای ما نه تنها به عوامل ایجادکننده اضطراب و تهدیدها عکس‌العمل نشان می‌دهند، بلکه به همان شکل به احساسات مثبت هم پاسخ می‌دهند. “رقصیدن”، “از خوشحالی پریدن”، “راه رفتن روی ابرها” و … مثال‌هایی به تأیید این گفته می‌باشند.

در مسائل کاری اگر حرکات انرژیک پاها را دیدید و یا اگر دیدید شانه‌های فرد در اثر این حرکات کمی بالا و پایین رفتند، مطمئن باشید فرد معامله پرسودی داشته و از آن معامله احساس بسیار خوبی دارد.

 

امتحان کنید

هرگاه با یک همکار یا مراجعه‌کننده‌ای صحبت می‌کردید و به نظر می‌رسید او به شما توجه می‌کند و قسمت بالاتنه‌اش به سمت شما بود، اما پاهایش به سمت درب خروجی بودند، با دقت بیشتری نگاه کنید. اگر پاهایش به سمت درب روی زمین کوبیده یا کشیده می‌شوند، معلوم می‌شود او می‌خواهد هرچه زودتر از آنجا برود.

 

در شرایط دیگر نیز مذاکره‌کننده‌ای که مرتباً پاهای خود را بالا و پایین می‌برد، یکباره با شنیدن یک پیشنهاد این حرکت خود را متوقف می‌کند، این توقف به نشانه تعجب یا غیرمنتظره بودن پیشنهاد می‌باشد.

 

پاهایی که می‌خواهند در جای دیگری باشند:

تصور کنید با کودک سه ساله‌ای که می‌خواهد برود بیرون بازی کند، دور میز ناهارخوری نشسته‌اید. او پاهایش را می‌کشد تا به زمین برسد و پیش از تمام کردن غذایش به سمت بیرون می‌دود. از حرکت صورت و دست‌هایش پیداست او راحت روی صندلی نشسته و غذا می‌خورد، ولی پاهای او نشان می‌دهند که این طور نیست و او برای دویدن به سمت درب اتاق عجله دارد.

فکر کنید ببینید ما بزرگ‌ترها این کار را تکرار نمی‌کنیم؟

باز هم فکر کنید!

شاید بخواهیم خودمان را کنترل کنیم، اما همیشه این طور نیست. پاهای ما از جاهایی که بیزاریم دور می‌شوند و به سمتی می‌روند که ما آنها را ترجیح می‌دهیم. قسمت پایین و پنجه‌های پا نیز حالات خاصی را آشکار می‌کنند. اگر پنجه‌های پاهای کسی به سمت شما باشد، او از لحاظ عاطفی به شما نزدیک‌تر است. اما اگر به سمت شما نباشد و یا رو به در باشند، شخص مایل به صحبت کردن با شما نیست.

 

امتحان کنید

وقتی جمع کوچکی از افراد را دیدید که با یکدیگر صحبت می‌کنند، به پاهایشان دقت کنید تا بفهمید کدامیک به کدامیک اهمیت بیشتری می‌دهد. اگر همه پاها حالت مثلثی داشته و یا به سمت مرکز جمع بودند، یک گفتگوی جمعی است. در غیر این صورت با دیدن موقعیت پاها می‌توانید تشخیص دهید چه کسی در جمع جای دارد و چه کسی جای ندارد.

 

پاهایی که دعوت می‌کنند یا مانع می‌شوند:

در این جا به شرایط عمومی محیط کار اشاره می‌کنیم که شما هم با آن برخورد می‌کنید: دو تن از همکاران شما در سالن شرکت با یکدیگر صحبت می‌کنند. شما هم مایلید به جمع آنان اضافه شوید، اما نمی‌دانید آنها از آمدن شما استقبال می‌کنند یا مایل نیستند شما هم به مکالمه‌شان بپیوندید. شما فقط با دیدن پاهایشان می‌توانید این موضوع را دریابید.

زمانی که به آن دو می‌رسید، دو حالت ممکن است برایتان اتفاق بیافتند. اگر آن دو از جای خود تکان نخوردند و فقط بالاتنه‌شان به سمت شما چرخید، مایل نیستند شما به جمع‌شان اضافه شوید. اما اگر پاهایشان به سمت شما برگشت، شما را در جمع خودشان جای داده و از حضور شما خوشحال می‌شوند.

 

قفل پاها در رمز زبان بدن پاها

من در حال جمع‌آوری اطلاعات پیش زمینه از چند تن از مدیران به منظور ایراد سخنرانی تغییر مدیریت در یکی از شرکت‌های مراجعه کننده‌ام بودم.

به دلیل آن که می‌دانستم تغییر مدیریت سازمان تأثیر زیادی بر بخش خدمات مشتریان خواهد داشت، بسیار مایل بودم با مدیر این بخش صحبت کنم.

وقتی من پرسیدم “نظر شما در مورد تغییر مدیریت شرکت چیست؟” او پاسخ داد: “من مشکلی ندارم. از نظر من همه چیز رو به راه است.” او این جواب را در حالی می‌داد که پاهایش را از زانو خیلی محکم روی هم انداخته بود و در جهت دیگری گرفته بود. پرسیدم: “آیا مطمئنید؟” او کمی مکث کرد، پاهایش را باز کرد و پاسخ داد: “خوب در حقیقت من خیلی نگران هستم که شرکت ما عملکرد خود را از دست بدهد”. “قفل پا” یا “قفل زانو” که در آن یک پا از ناحیه زانو پای دیگر را می‌پوشاند، مانند تابلوی “بسته است!” می‌باشد که جلوی درها آویزان می‌کنند.

من معتقد هستم: کسانی که نمی‌خواهند اطلاعاتی را فاش کنند با حالت “قفل پا” می‌نشیند و اگر بخواهند آن اطلاعات را بازگو کنند، زانوهای خود را باز کرده حرف خود را می‌گویند. همچنین مسافرانی را دیده‌ام که در هنگام بلند شدن هواپیما به نوع دیگری پاهای خود را کنار یکدیگر قفل می‌کنند. مصاحبه‌کننده‌های بخش نیروی انسانی شرکت‌ها معتقدند بیشتر مصاحبه شونده‌هایی که پاهای خود را در حین مصاحبه قفل می‌کنند، نشانگر این است که آنها مطلبی را پنهان ‌می‌کنند و یا مانع بیان احساسات خود می‌شوند.

این حالت هم چنین زمانی که افراد نگران و یا تهدید شوند نیز خود را نشان می‌دهد.

بیشتر افراد زمانی که روی صندلی دندانپزشکی می‌نشینند پاهای خود خود را زا زانوها قفل می‌کنند. حالت دیگر عدم امنیت و حس نگرانی افراد زمانی مشخص می‌شود که در هنگام نشستن روی صندلی نوک انگشتان پا به سمت داخل قرار می‌گیرد. ممکن است فرد در حالی بنشیند که تمام بدن او حالت باز داشته باشند، اما پاها چیز دیگری بگویند.

 

حالت باز و بسته پاها در رمز زبان بدن پاها :

در حالت کلی حالت پای باز و خم نشده نشانگر حالت تسلط فرد بوده و این در حالی است که پاهای خم شده، حالت بسته و عدم اطمینان فرد را بازگو می‌کند. افرادی که احساس آرامش بیشتری دارند مایلند با پاهایشان فضای بیشتری بگیرند. نشستن در مکان عمومی با پاهای باز و جدا از هم، نشانه فیزیکی آرامش و اطمینان زیاد فرد می‌باشد. این حالت هم چنین در بین زنان و مردان در زمانی که دیده نمی‌شوند و یا تنها باشند نیز مشاهده می‌شود.. در رستوران زمانی که پارچه رومیزی روی پاهای افراد بیافتد و پاهایشان مشخص نباشد نیز به همین شکل می‌نشینند.

 

روی هم انداختن پاها در رمز زبان بدن پاها :

دلائل بسیار زیادی وجود دارد که افراد در حالت نشستن پاهای خود را روی هم می‌اندازند.

اغلب این حالت را به عنوان راحت‌ترین حالت نشستن فرض می‌کنند. روی هم انداختن پاها از قسمت زانو به شکلی که انگشتان پاها احساس راحتی کنند، حالتی است که در بین زنان بیشتر دیده می‌شود. همچنین هم در مردان و هم در زنان دیده می‌شود که پاهای خود را می‌کشند و از ناحیه قوزک پا روی هم می‌اندازند، قابل ذکر است که این حالت در مردان بیشتر از زنان دیده می‌شود. هر دو حالت علائم راحتی و آسودگی می‌باشند.

خم کردن یک پا و قرار دادن آن روی پای دیگر (به طوری که زانو رو به بالا باشد)، رفتار مردانه‌ای است که نشان دهنده احساس راحتی و اطمینان فرد به فضا و گروهی است که در آن می‌باشد.

حالت قفل زانو (انداختن زانوها به صورت محکم روی هم که همراه با دست به سینه نشستن می‌باشد)، مخصوص تجار نگرانی است که روحیه رقابت‌جویانه دارند. همچنین حالت تدافعی از سوی کسانی است که با آنچه می‌شنوند، مخالفند و یا از آنچه می‌شنوند و یا می‌بینند احساس خطر می‌کنند.

 

زانوهای لرزان در رمز زبان بدن پاها :

“پاهایم می‌لرزند” چیزی فراتر از یک اصطلاح است. نوعی بیان حقیقت در لحظه‌هایی که فرد دچار اندوه یا یأس فراوان می‌شود، زانوهای او از حال رفته و قادر به تحمل وزن فرد نیستند و فرد نمی‌تواند روی پای خود بایستد.

به همین دلیل است که مأمورین پلیس زمانی که می خواهند خبر کشته شدن فردی را به یکی از اعضای خانواده‌اش بدهند ابتدا از او می‌خواهند بنشیند.

 

از این سمت حرکت کن :

نحوه گام برداشتن یک فرد بازگوکننده معانی متفاوتی می‌باشد، از اطمینان خاطر تا یأس و افسردگی، زمانی که فردی به شکست‌هایش فکر می‌کند، سر رو به پایین خم می شود شانه‌ها خمیده می‌شوند و فرد به ندرت به بالا نگاه می‌کند. چشم‌هایش به پایین زل می‌زنند و سست و بی‌حال راه می‌رود. در عوض افرادی که حس خوب و مثبتی دارند، گام‌های بلند و سبک برمی‌دارند، بدن آنها استوار است، سرشان رو به جلو است و دستانشان در اطراف بدن به جلو و عقب می‌روند.

“رونالد ریگان” رئیس جمهور سابق ایالات متحده به عنوان شخصی با روابط عمومی بالا شناخته می‌شد زیرا او از زبان بدن به خوبی بهره می‌برد. یک روزنامه نگار در مطلبی درباره او نوشته بود ریگان از پشت درب‌های بسته کاخ سفید ظاهر می‌شد، با اعتماد به نفس روی فرش قرمز مسیر راهرو گام برمی داشت و سپس با اقتدار در پشت تریبون می‌ایستاد. زبان بدن او بیانگر قدرت، نفوذ و آرامش بود.

من هم بارها مدیرانی را دیده‌ام که با همین شکل وارد اتاق کنفرانس می‌شوند  و به ایراد سخنرانی می‌پردازند. کسانی که این گونه رفتار می‌کنند، با عمل خود به حاضرین می‌گویند: “اینجا من رئیس هستم” و البته این چیزی نیست که آنها بخواهند به زبان بیاورند.

پیام آنها از طریق گام‌های استوار، انرژی و آرامش‌شان منتقل می‌گردد.

آمادگی بدنی و پیش زمینه افراد هم می‌تواند در نحوه راه رفتن آنان تأثیرگذار باشد. یک ورزشکار حرفه‌ای با یک افسر نظامی حتی اگر هر دو خانم باشند، متفاوت از هم راه می‌روند.  صرف‌نظر از این که مشاغل و فرهنگ افراد آنان را متمایز می‌سازد، چندین نشانه عمومی وجود دارد که شما می‌توانید از دیدن راه رفتن فرد متوجه آن شوید.

کسانی که تند راه می‌روند، اغلب افرادی شایسته و پرمشغله هستند. سرعت و گام‌های بلند رابطه مستقیمی با فوریت و بعضاً هیجان و شادی دارد. البته تفاوت‌های جنسیتی هم در راه رفتن تأثیرگذارند: آقایان اصولاً در هنگام راه رفتن ابتدا پاشنه پاها را روی زمین می‌گذارند و سپس کف پا را تا جلوی آن. اما خانم‌ها معمولاً در هنگام راه رفتن پاهای خود را از روی پاشنه بلند می‌کنند.