تقویت دیافراگم در فن بیان

تقویت دیافراگم در فن بیان

تقویت دیافراگم : اگر یادداشتهای قبلی را دنبال کرده باشید آن وقت حتما متوجه هستید که بحث تقویت دیافراگم مهمترین موضوع پرورش صدا است (اگر هم دنبال نکردید همین اشاره فانتزی بس که پرورش دیافراگم اشرف التمارین) بدون پرورش دیافراگم تمرین صدا مثل بنزین زدن اضافه به باک ماشین است که بالطبع سرریز خواهد کرد و جز اسراف هیچ نیست.

دیافرگم به عنوان پرده ای عضلانی بزرگترین عضله بدن محسوب میشود که ساختاری نازک و پرده مانند دارد. دیافراگم دقیقا در پایین حفره سینه قرار دارد و مثل یک صفحه عمود بر بدن بالا تنه را به دو قسمت کرده و فضای دل و روده را از ریه و قلب جدا میسازد.

حالا پرورش این پرده گسترده یکی از معضلات اصلی صداپیشگان است چرا که گستردگی آن باعث شده که دیافراگم از ناحیه ای قویتر و از ناحیه ای ضعیف تر باشد درست مثل چینهای پرده که یکجا زیاد باشد و یکجا کم.

چرا این اتفاق افتاده است یا می افتد؟ رفتارهای فیزیکی ما در زندگی روزمره باعث این عدم توازن قدرت عضلانی در سطح دیافراگم میشود. مثلا حرکت ورزشی دراز و نشست به همان اندازه که باعث کاهش چربی و اصطلاحا شش تکه شدن شکم میشوند به همان اندازه هم دیافراگم را از سمت جلو تقویت میکنند (البته دقت داشته باشید برای یک صداپیشه حرفه ای مانند خوانندگان اپرا سفت شدن شکم یک خطر است) یا مثلا این عادت رفتاری که همیشه مثلا بادست راست کیف یا اشیای دیگر را از زمین برمیداریم باعث میشود که سمت راست دیافراگم قوت بیشتری نسبت به سمت چپ پیدا کند.
همین عادات رفتاری نامتقارن باعث میشوند که پرده دیافراگم دارای گستره توانایی یکدستی نباشد در نتیجه عملکرد دیافراگم مانند آسانسوری خواهد بود که کج بالا و پایین برود و در نتیجه طنین صوتی آنگونه که باید و شاید کامل نباشد چرا که به همان نسبت که سمت قوی بالا و پایین میشود، سمت ضعیف در حرکتی مخالف پایین و بالا میشود (مثل الاگلنک) که باعث میشود علیرغم تمرینهای مداوم بازدهی دیر اتفاق بیافتد.

حالا از کجا بفهمیم که دیافراگم مان چه وضعیتی دارد؟ متاسفانه در حال حاضر دانش پزشکی و کنستتیک (حرکت شناسی) هیچ تستی برای این قضیه ندارند و هنوز هم وسیله ای ساخته نشده که این تست را انجام دهد (اگر هم ساخته شده که من خبر ندارم)

ناگزیر برای اینکار یک تست من درآوردی ابداع کردم که انجام آن هم متاسفانه محدود به تجربه خود من است و به نحوی نیست که بتوان با چهار خط توضیح داد چرا که بخشی زیادی از آن بسته به شناخت کیفیت ارتعاش و طنین در قفسه سینه است و این کیفیت گفتنی نیست بلکه شنیدنی است درست مثل آنکه بخواهم تفادت صدای تار و سه تار را توضیح دهم.

خلاصه مطلب اینگونه است که باید فاصله بین میدان ارتعاش صوتی از کانون طنین صوتی را در دایره قفسه سینه مورد محاسبه قرار داد و متناسب با اختلاف فازی که دارند تعداد تمرین تقویتی را در چهار سوی بدن (جلو، عقب، چپ و راست) به دست آورد.

تمرینها
تمرین تقیوت دیافراگم همان تمرینهای مربوط به کاهش چربی در شکم است یعنی دراز و نشست (یا نمونه های مشابه) و پا از بغل و همچنین تمرین تقویت فیله های کمر که در باشگاه های بدنسازی با دستگاه به روش فلکشن (خم شدن) از کمر انجام میشود با این توضیح که باید در هربار که عضله مورد تمرین به سمت انقباض میرود «ها» گفته شود.

با مضربی از ده عدد دراز و نشست بروید و همزمان با آنکه سر به سمت زانو میرود بگویید ها

با دوبرابر همان مضرب روی پهلوها کار کنید (یا به یک پهلو دراز بکشید و پای بالا را بالا و پایین کنید یا کنار دیوار ایستاده پایتان را از طرفین بالا و پایین کنید و همزمان با انقباض شکم در همان پهلو بگویید «ها» ه

با مضرب سه همین کار را برای فیله های پشت انجام دهید اگر هم دستگاه ندارید در کنار دیوار بایستید و پا را به سمت عقب بلند کنید و هربار بگویید «ها» ه

این مضربها تجربی است و مطلقا عدد دقیقی نیستند اگر شما دست راست هستید و برای برداشتن اشیا به سمت جلو و راست خم میشوید در این حالت باید گفت سمت چپ و عقب دیافراگم شما ضعیف ترین ناحیه دیافراگم شماست.

به هر حال بعد از دو ماه که از تمرینهای حجم سازی که گذشت، اگر تغییری در حجم صدای خود مشاهده نکردید (ولو اندک) آنوقت شاید ناگزیر باشید یک مراجعه حضوری برای تست دیافراگم داشته باشید.
شرمنده که توضیح بیشتری نمیتوانم بدهم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


CAPTCHA Image
Reload Image